TA ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Thu Oct 2016
Το πρώτο είναι το είδος εκείνο που υπομένεις, περιμένεις, παθητικά, στωϊκά, θυματοποιητικά. Και περνάει ο χρόνος χωρίς τίποτε να συμβαίνει. Γιατί τελικά, τίποτε δεν συμβαίνει όταν απλά, περιμένεις να συμβεί.
Το δεύτερο είδος υπομονής είναι αυτό που ονομάζω "ενεργητική" υπομονή. Όταν περιμένεις να συμβεί κάτι ενώ έχεις κάνει όλα τα απαραίτητα και παράλληλα, βρίσκεσαι σε ετοιμότητα για να ενεργοποιηθείς αν κάτι επί πλέον χρειαστεί να γίνει.
Το συνώνυμο της "ενεργητικής υπομονής" είναι μια λέξη κι αυτή είναι η "Υπευθυνότητα".
Που σημαίνει ότι "γνωρίζω πως είμαι μόνος στη δημιουργία". Χωρίς ψευδαισθήσεις για θαύματα και εκπλήξεις.
Υπευθυνότητα σημαίνει ότι εγώ είμαι ο κατασκευαστής των εκπλήξεων και των θαυμάτων που θα έρθουν στη ζωή μου. Αν δεν έρθουν, τότε σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξω στρατηγική και να αυξήσω την προσπάθεια.
Και μόνο τότε, όταν η υπομονή έχει τη δική σου συμμετοχή, γίνεται "ενέργεια δημιουργίας" που θα σου χαρίσει την αλλαγή, την υπέρβαση και την ελευθερία που αναζητάς.
