Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΓΚΡΙΝΙΑ. Ή ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ;
Mon Oct 2016
Κάθε φορά που γκρινιάζουμε για κάτι που μας ενοχλεί συναισθηματικές "τοξίνες" κατακλύζουν το νου και το σώμα μας.
Έχετε δει πως αισθάνεστε όταν γκρινιάζετε και αμέσως μετά; Έστω κι αν αυτό για το οποίο έχετε γκρινιάξει είναι κάτι που δικαιολογεί την πράξη σας. Η γκρίνια στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξωτερίκευση ενός εσωτερικού πόνου. Μια αντανάκλαση για κάτι που βρίσκεται μέσα μας.
Όσο περισσότερο γκρινιάζει κάποιος, τόσο περισσότερο παραμένει καθηλωμένος σ΄αυτό που ονομάζω "αδράνεια της απελπισίας" αντί να περάσει στην αντίθετη πλευρά που είναι η δημιουργική, η αποφασιστική δράση.
Γι αυτό, ας κλείνουμε τα αυτιά και τα στόματά μας κάθε φορά που συναντάμε ένα γκρινιάρη άνθρωπο στη ζωή μας, γιατί ο στόχος του είναι να μας μεταφέρει το δικό του εσωτερικό πόνο. Κι αυτό είναι μεταδοτικό. Έχετε προσέξει πως κάθε φορά που εκτιθέμεθα σε ένα γκρινιάρη έχουμε κι εμείς την τάση να γκρινιάξουμε μετά από λίγο;
Αντί να γκρινιάζουμε ας μάθουμε να εντοπίζουμε τι είναι αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε. Τι είναι αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε ή τι είναι αυτό από το οποίο θέλουμε να ξεφύγουμε.
Κάθε φορά που συναντάτε ένα γκρινιάρη άνθρωπο, φύγετε από κοντά του ή αν δεν μπορείτε να φύγετε, τότε απλά, μη γίνετε συμμέτοχοι στο "μαρτύριο" του.
Φυσικά, όταν λέω γκρίνια δεν εννοώ τη δημιουργική κριτική που βοηθά και είναι χρήσιμη. Το θέμα είναι πότε και πως να ξεχωρίζουμε τη δημιουργική κριτική από τη γκρίνια.
Γκρίνια σημαίνει φτώχεια. Φτώχεια και έλλειψη αποφασιστικότητας για ψύχραιμη σκέψη και δημιουργική δράση.
Το μυαλό του γκρινιάρη ανθρώπου είναι ένα κουρασμένο μυαλό που δεν έχει περιθώρια ανάπτυξης προς την κατεύθυνση της επίλυσης του προβλήματος για το οποίο ο άνθρωπος αυτός γκρινιάζει.
Να είστε καλά και ...προσοχή στους γκρινιάρηδες!
