Walking The Talk
Thu Sep 2016
Στο εξωτερικό οι συνάδελφοί μου ομιλητές-εκπαιδευτές χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση για να δείξουν τη σπουδαιότητα του να έχει κάποιος μια ζωή συμβατή με τα όσα πρεσβεύει και διακηρύσσει. Να περπατάς μέσα σ΄ αυτά που διδάσκεις. To walk the talk. Μόλις άκουσα αυτή την έκφραση για πρώτη φορά ήταν σα να με είχε διαπεράσει ηλεκτρικό ρεύμα, μιας και τότε η ζωή μου δεν ήταν αντιπροσωπευτικό δείγμα των ομιλιών και των «κηρυγμάτων» μου.
Πέρασε πολύς καιρός και καταναλώθηκαν αρκετά λίτρα φυσικού και πνευματικού ιδρώτα από τη μεριά μου για να αρχίσω να ανακαλύπτω τη δύναμη και τη σπουδαιότητα του να ζούμε πρακτικά κάτω από τις πνευματικές αξίες που θεωρητικά πρεσβεύουμε. Αν δεν το κάνουμε τότε γινόμαστε πλαστικοί, υποκριτικοί, κάλπικοι. Πώς είναι δυνατόν να είναι κάποιος υπέρμαχος της αντικαπνιστικής εκστρατείας για παράδειγμα, και να καπνίζει ο ίδιος; Πώς είναι δυνατόν να αγωνίζεται κάποιος για ένα καλύτερο περιβάλλον και να έχει παραμελήσει να κάνει σέρβις στο αυτοκίνητό του με αποτέλεσμα αυτό να ρυπαίνει ασύστολα. Πώς είναι δυνατόν να διακηρύττει κάποιος μηνύματα ηθικής και ο ίδιος να είναι ανήθικος; Πώς μπορεί κάποιος να μιλάει για αγάπη και να πλημμυρίζει ο ίδιος από ενοχές, μνησικακία, ζήλια και θυμό;
Τo walk the talk. Να ζεις έτσι όπως διακηρύσσεις. Να μη ζεις «πλαστά». Να μη ζεις στο λυκόφως. Να μη ζεις χλιαρά. Να ζεις τίμια σε σχέση με τον εαυτό σου. Πώς μπορείς να μιλάς για ασφάλεια ζωής, για οικονομική ευημερία και να μην έχεις ο ίδιος τακτοποιημένα τα οικονομικά σου; Πώς γίνεται να συμβουλεύεις τους άλλους να σχεδιάσουν το μέλλον τους και η δική σου ζωή να μην έχει το παραμικρό ίχνος στρατηγικού σχεδιασμού; Αυτές ήταν εκείνη την εποχή μερικές από τις ερωτήσεις που έκανα στον εαυτό μου. Ανακάλυψα με τρόμο, θυμάμαι, ότι η εσωτερική μου αυτοπεποίθηση ήταν ανύπαρκτη (ότι παρόλο οι υποκριτικές μου ικανότητες ήταν αξιόλογες). Ξέρετε γιατί; Γιατί εγώ ήξερα την αλήθεια για μένα! Εγώ και κανένας άλλος!
Ήταν τότε που έκανα μια απλή σκέψη : « Αν μπορώ με επιτυχία να αλλάζω ζωές άλλων ανθρώπων προς το καλύτερο, τη στιγμή που εγώ δεν έχω ασπαστεί αυτά που ο ίδιος συμβουλεύω τους άλλους, τι θα συμβεί άραγε αν αρχίσω και τα εφαρμόζω στη δική μου προσωπική ζωή;» Τότε ήταν που κατάλαβα τι σημαίνει να έχεις χαμηλή αυτο-εκτίμηση, τι σημαίνει να νοιώθεις ανέντιμος και προδότης του ίδιου σου του εαυτού. Τότε ήταν που είδα κι αισθάνθηκα τη μεγαλοπρέπεια της αυθεντικότητας και τη μικροπρέπεια του κάλπικου. Τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου κατάλαβα την πραγματική διαφορά αυτού που λέμε original από τη φτηνή απομίμηση.
Και τότε ήταν που άρχισε να γίνεται ένα μικρό θαύμα μέσα μου. Ήταν σα να άνοιξε μια πόρτα σ΄ ένα υπέροχο μεγάλο δωμάτιο στο ίδιο μου το σπίτι που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Και τι δεν έκρυβε αυτό το δωμάτιο μέσα του; Όλα τα καλά που χρόνια έψαχνα με απόγνωση και θυμό να ανακαλύψω! Το μυστήριο της αφθονίας και της έμπνευσης μπροστά μου! Όλο δικό μου. Στη διάθεσή μου. Ήταν όπως πιο μικρός που χωρίς χαρτζιλίκι έψαχνα απεγνωσμένα να βρω κάποια χρήματα για να πάω στο σινεμά με τους φίλους μου και φορώντας ένα παντελόνι ανακάλυπτα ένα χιλιάρικο στην τσέπη του! Μου ήρθαν λόγια, σκέψεις, εικόνες και χρώματα στο νου. Πλούσια, γενναιόδωρα, προκλητικά. Η έμπνευση ήταν εκεί! Η δύναμη ήταν εκεί! Το κουράγιο ξεχείλισε!
Θυμάμαι μια ιστορία που είχα διαβάσει σε κάποιο βιβλίο. Ήταν σχετικά με κάποιον που είχε χάσει τα κλειδιά του σπιτιού του και είχε βγει στο δρόμο ψάχνοντας να τα βρει. Ένας περαστικός τον είδε και τον ρώτησε τι ακριβώς έψαχνε.
- Έχω χάσει τα κλειδιά του σπιτιού μου και ψάχνω να τα βρω, του απάντησε.
- Μήπως μπορώ κι εγώ να σας βοηθήσω; Προθυμοποιήθηκε ο άγνωστος.
- Όχι, φίλε δυστυχώς, δεν μπορείτε. Γιατί ξέρετε, τα έχω ξεχάσει κάπου μέσα στο σπίτι μου. Του απάντησε και του έδειξε το απέναντι σπίτι.
- Μα τότε, γιατί ψάχνεις στη μέση του δρόμου για να τα βρεις; Ρώτησε με απορία ο περαστικός.
- Απλά, γιατί εδώ όπως βλέπεις υπάρχει πολύ φως μιας και ο δήμος έχει βάλει αυτές τις καινούργιες κολόνες με δυνατό φωτισμό! Του απάντησε.
- Αν μιλούσα στον καλύτερο μου φίλο έτσι όπως μιλώ στον εαυτό μου, θα παρέμενε το άτομο αυτό φίλος μου;
- Αν είχα παντρευτεί τον εαυτό μου, θα ήμουν ακόμα παντρεμένος μαζί του ή θα με είχε χωρίσει λόγω απιστίας και ανακολουθίας στις υποχρεώσεις μου απέναντί του;
- Ταιριάζει ο τρόπος της ζωής μου με τον τρόπο που συμβουλεύω τους άλλους να ζουν τις δικές τους ζωές;
- Αν όχι, που διαφέρει;
- Σε ποιους τομείς;
- Αν καταγράψω όλους τους τομείς που με κάνουν να νοιώθω ψεύτικος και ξεκινήσω να κάνω αλλαγές από τον πιο μικρό τομέα, και αν δω διαφορές προς το καλύτερο, είμαι διατεθειμένος να αλλάξω κι άλλα πράγματα που μου κάνουν τη ζωή δύσκολη;
- Ποια θα είναι αυτά;
