Ο τεμπέλης δάσκαλος

Μετά διερωτήθηκα και να τι ανακάλυψα. Ο καλός δάσκαλος είναι εκείνος που : *Φτιάχνει καλύτερους από αυτόν δασκάλους και όχι μαθητές! *Φροντίζει μέσα από τις σιωπές του, την κατάλληλη στιγμή, να κάνει όσους τον παρακολουθούν να δημιουργήσουν μόνοι τους το δικό τους μονοπάτι προς τη γνώση και τη σοφία. *Με τις ερωτήσεις του βοηθάει όσους τον ακούν να εντοπίσουν τις απαντήσεις και να βρουν τις λύσεις σε προβλήματα που τους απασχολούν. *Η στάση ζωής του εμπνέει τους άλλους να τον μιμηθούν. Το ίδιο και η συμπεριφορά του, μέσα κι έξω από την αίθουσα της διδασκαλίας. *Βοηθάει να δουλέψουν πρακτικά, βιωματικά, ανοιχτόμυαλα και με γαληνεμένο μυαλό όλοι εκείνοι που συμμετέχουν στη διαδικασία της εκπαίδευσης και της επιμόρφωσης. Πάνω απ’ όλα, για να μπορέσει ένας δάσκαλος να κάνει όλα τα παραπάνω χρειάζεται να διαθέτει εμπειρία ζωής, αγάπη για το συνάνθρωπο, γνώσεις και δεξιότητες. Διαφορετικά ο δάσκαλος ιδρώνει, μιλάει, πολυλογεί άσκοπα και ελάχιστη δουλειά γίνεται μέσα στο μυαλό και την καρδιά του μαθητή. Ο μαθητής γίνεται δάσκαλος μέσα από τη σιωπή της αμηχανίας στη δύσκολη ερώτηση και όχι από την έτοιμη απάντηση που θα του δώσει ο δάσκαλος. Ο μαθητής γίνεται δάσκαλος όταν η αποτυχία του δείξει το δρόμο για την επιτυχία, αρκεί να περπάτησε μονάχος αυτό το μονοπάτι, χωρίς δεκανίκια δανεισμένα από το δάσκαλο. Ο μαθητής γίνεται δάσκαλος όταν βρίσκει μονάχος το δρόμο του, αρκεί ο δάσκαλος να του έχει μάθει πώς να περπατά. Ο μαθητής γίνεται δάσκαλος μέσα από την εμπειρία της ίδιας δημιουργίας και τη συμμετοχή στη διαδικασία και όχι μέσα από την παθητική παρακολούθηση ενός μονόλογου. Κι αυτό είναι δουλειά του δάσκαλου να εμφυσήσει και να δημιουργήσει κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Αυτό είναι δουλειά του καλού δάσκαλου. Και τότε, θα γίνει το θαύμα. Τότε ο μαθητής θα αποκαλυφθεί. Και όταν ο μαθητής αποκαλυφθεί, το επόμενο στάδιο είναι να γίνει δάσκαλος και ο ίδιος. Κι’ αυτή είναι η δουλειά του «τεμπέλη» δάσκαλου!