Αρχική > ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΗΜΕΡΑΣ > Καρότο, αυγό και καφές

Καρότο, αυγό και καφές

Sat Sep 2023

Η προσαρμοστικότητα δεν είναι μίμηση, αλλά είναι μια δύναμη αντίστασης και αφομοίωσης – Mahatma Gandhi

΄Οταν τα προβλήματα, οι στενοχώριες και οι απογοητεύσεις έρχονται στη ζωή, καλό θα είναι να μάθουμε να τις αντιμετωπίζουμε με ευελιξία, αντοχή, καρτερία και λεβεντιά. Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να τις ξεπεράσουμε και να βγούμε δυνατότεροι.

Κάποιος είχε μια κόρη που του παραπονιόταν για τη ζωή της και για το πόσο της πήγαιναν όλα τα πράγματα στραβά. Δεν ήξερε πώς θα κατάφερνε να τα βγάλει πέρα κι ήθελε να τα παρατήσει, έχοντας πια κουραστεί από την προσπάθεια. Έλεγε πως μόλις ένα πρόβλημα λυνόταν, ένα καινούργιο έκανε την εμφάνισή του αμέσως μετά.

Ο πατέρας της, που ήταν αρχιμάγειρας, την πήρε στην κουζίνα, γέμισε τρία καζάνια με νερό και τα έβαλε πάνω σε δυνατή φωτιά, μέχρι που άρχισαν να βράζουν. Στο ένα έβαλε καρότα, στο άλλο αυγά και στο τρίτο χοντροκομμένους κόκκους καφέ, και τα άφησε όλα να βράσουν χωρίς να πει λέξη.

Η κόρη έσφιγγε τα δόντια της από θυμό, ενώ περίμενε γεμάτη ανυπομονησία να καταλάβει τι είχε κατά νου του να κάνει ο πατέρας της. Καθώς η ώρα περνούσε, σκεφτόταν ότι ενώ η ίδια είχε τόσα προβλήματα, εκείνος της έκανε ανόητες επιδείξεις της τέχνης του. Μετά από μισή ώρα ο πατέρας πήγε κι έσβησε τη φωτιά, έβγαλε τα καρότα και τα αυγά, σούρωσε και τον καφέ και τα έβαλε σε τρία μπολ, το κάθε πράγμα χωριστά.

Έπειτα στράφηκε προς την κόρη του και την κάλεσε να του πει τι βλέπει. Εκείνη του απάντησε χαριτωμένα «Καρότα, αυγά και καφέ».

Τότε της είπε να αγγίξει τα καρότα, κι αυτή του είπε ότι είναι μαλακά. Μετά της είπε να πάρει και να σπάσει ένα αυγό, κι αυτή, αφού το ξεφλούδισε, του είπε ότι ήταν σφιχτό. Τέλος της είπε να πάρει λίγο απ’ τον καφέ, κι εκείνη έκανε μιαν άσχημη γκριμάτσα, γιατί ο καφές ήταν πολύ δυνατός.

Με ήπιο τόνο πλέον, τον ρώτησε «Τι σημαίνουν όλ’ αυτά ;»

Κι εκείνος της εξήγησε: «Το καθένα απ’ αυτά αντιμετώπισε την ίδια δυσκολία, που ήταν το νερό που έβραζε στους 100 βαθμούς. Όμως το καθένα αντέδρασε διαφορετικά».

«Το καρότο μπήκε εκεί μέσα δυνατό, σκληρό και άκαμπτο, αλλά μετά το βράσιμο έγινε μαλακό και αδύναμο».

«Το αυγό ήταν εύθραυστο, μ’ ένα λεπτό κέλυφος να προστατεύει ένα ρευστό εσωτερικό. Όταν όμως έμεινε μέσα στο βραστό νερό, το περιεχόμενό του σκλήρυνε πολύ».

«Οι κόκκοι του καφέ όμως είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αφού έβρασαν αρκετά, το ζουμί τους έγινε δυνατότερο και πλουσιότερο». Και μετά ρώτησε το κορίτσι «Εσύ τι από αυτά είσαι ;»

Όταν η αναποδιά χτυπάει την πόρτα μας, πώς απαντάμε ; Είμαστε καρότα, αυγά ή κόκκοι του καφέ ;

Μήπως είμαστε σαν τα καρότα που φαίνονται σκληρά, αλλά με τον παραμικρό πόνο, ή με μιαν αναποδιά, μαραζώνουμε και γινόμαστε αδύναμοι και μαλθακοί;

Μήπως σαν το αυγό, που ξεκινάει μ’ ένα πολύ εύπλαστο κέντρο, έχουμε ένα ρευστό πνεύμα, αλλά μετά από ένα θάνατο, μιαν οικονομική κατάρρευση, ένα διαζύγιο, μια καταστροφή σκληραίνουμε; Μήπως εξωτερικά εξακολουθούμε να φαινόμαστε ίδιοι, ενώ μέσα μας είμαστε γεμάτοι πίκρα, μνησικακία, φθονερό πνεύμα και σκληρή καρδιά ;

`Η μήπως μοιάζουμε με τους κόκκους τους καφέ; Οι κόκκοι αυτοί δεν αποδίδουν το πιο δυνατό τους άρωμα και τη δύναμή τους, παρά μόνο όταν βράσουν στους 100 βαθμούς. Όταν λοιπόν τα πράγματα φτάνουν στο χειρότερο, μήπως τότε – όπως με τον καφέ – γινόμαστε καλύτεροι;