ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ....

Sat Jun 2020
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ....
Όταν εξαρτόμαστε από τις αντιδράσεις των άλλων για να προχωρήσουμε με τη ζωή μας, τότε ας είμαστε προετοιμασμένοι να περπατήσουμε ένα δρόμο μακρύ και δύσβατο.
Όταν απαιτούμε ή περιμένουμε από τους άλλους να μας κάνουν να αισθανθούμε καλά είναι σαν να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια να κάνουμε κάτι εμείς γι αυτό.
Είναι σαν να μην έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ότι εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για την δική μας ψυχολογική κατάσταση.
Είναι σαν να παραδεχόμαστε τη δική μας ανικανότητα να χαράξουμε το μονοπάτι μας στη ζωή, στις σχέσεις και σε οτιδήποτε άλλο έχει αξία για μας.
Κανείς μα κανείς, δεν μπορεί να μας κάνει να νοιώσουμε άσχημα ή όμορφα, εκτός και αν εμείς του το επιτρέψουμε.
Κάθε φορά που αφήνουμε τους άλλους να ελέγχουν τις διαθέσεις μας, είναι σαν να τους δίνουμε τα κλειδιά της ίδιας μας της ζωής.
Μην εξαρτόμαστε από τη διάθεση των άλλων να γίνουμε ευτυχέστεροι.
Όσο περισσότερο εναποθέτουμε έξω από εμάς τα αίτια της ευτυχίας, ή της δυστυχίας μας, τόσο περισσότερο αδύναμοι γινόμαστε στο να αντιμετωπίσουμε όλα όσα ορθώνουν το παράστημα τους ανάμεσα σ’ εμάς και τα όνειρα μας.
Η κυριότερη ευθύνη που έχουμε δεν είναι απέναντι σε όλους εκείνους που εξαρτώνται από εμάς και τους αγαπούμε.
Η κυριότερη ευθύνη που έχουμε είναι να προστατεύουμε τον εαυτό μας και τις τρεις διαφορετικές μας ενέργειες δηλαδή τη φυσική, την πνευματική και τη συναισθηματική,  από κακόβουλους ανθρώπους που σαν επίδοξοι «πειρατές» θα προσπαθήσουν να μας εκπορθήσουν.
Γιατί αν θέλουμε να προστατεύουμε όλους εκείνους που αγαπάμε και που εξαρτώνται από εμάς, πρώτα πρέπει να μάθουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας ώστε να είμαστε δυνατοί και αυτόνομοι για να ξεπεράσουμε δυσκολίες, αντιξοότητες και προβλήματα που καθημερινά εμφανίζονται στο δρόμο μας.
Η δύναμη είναι δική μας και βρίσκεται στην επιλογή και την αποφασιστικότητα να τιμούμε αυτό για το οποίο οι γονείς μας θα έδιναν την ίδια τους τη ζωή.
Τον εαυτό μας!