Αρχική > ΗΓΕΤΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ > Οι δυσκολίες μας κάνουν πιο δυνατούς

Οι δυσκολίες μας κάνουν πιο δυνατούς

Η δυσκολία είναι το πρώτο μονοπάτι για την αλήθεια – Lord Byron

Oι αντιξοότητες που τυχαίνουν στο δρόμο μας για να μας θάψουν, συνήθως έχουν μέσα τους τη δυνατότητα της ευεργεσίας και της ευλογίας! Το μεγαλύτερο πρόβλημα πολλών ανθρώπων που παραπονιούνται ότι η ζωή τους πηγαίνει κόντρα, είναι ότι έχουν χάσει το κουράγιο και τη «λεβεντιά» τους. Σχεδόν καθημερινά το επαναλαμβάνω στα σεμινάρια και τις ομιλίες μου : Εκείνος που γκρινιάζει και παραπονιέται για το πόσο άσχημη, άδικη, σκληρή και αδυσώπητη είναι η ζωή μαζί του, μάλλον έχει ανάγκη από «σεμινάρια λεβεντιάς». Όταν το κακό κάνει τη εμφάνισή του στη ζωή μας, έχουμε δυο επιλογές. Η πρώτη είναι να παγώσουμε, να ακινητοποιηθούμε, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι μας συμβαίνει, κατόπιν να αρχίσουμε να τρέχουμε πανικόβλητοι... Η δεύτερη είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, να δούμε κατάματα αυτό που μας απειλεί και να το αντιμετωπίσουμε θαρραλέα. Δυστυχώς, η παιδεία και η κουλτούρα των πολλών, καθώς και ο τρόπος της ανατροφής τους από αγαπημένους γονείς και δασκάλους – πρότυπα μεν, αλλά στην πλειοψηφία τους μετριότητες δε, δεν δίνει και πολλά περιθώρια σε κάποιον να μάθει την τέχνη της αντεπίθεσης και της λεβεντιάς. Οι περισσότεροι άνθρωποι συμβιβάζονται αντί να πολεμούν. Γι΄ αυτό όπως είπε και ο Χένρι Θορώ, «οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν ζωές ήρεμης απόγνωσης». Πεθαίνουν κάπου στα 30 τους, αλλά θάβονται στα 70, στα 80 ή στα 90 τους! Δείτε τις δύο κατηγορίες ανθρώπων σαν δύο διαφορετικούς μηχανισμούς: Ο πρώτος μηχανισμός ονομάζεται θερμόμετρο. Το θερμόμετρο απορροφά και δείχνει παθητικά τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Ο δεύτερος μηχανισμός είναι ο θερμοστάτης. Το μηχάνημα που καθορίζει και διαμορφώνει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γεννημένοι «θερμοστάτες», δυστυχώς, καταλήγουν «θερμόμετρα» ! Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας αγρότης που είχε ένα γέρικο μουλάρι. Μια μέρα το μουλάρι έπεσε στο πηγάδι. Ο αγρότης το άκουσε να γκαρίζει ζητώντας βοήθεια.  Αφού εξέτασε προσεκτικά την κατάσταση, ο αγρότης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ούτε το μουλάρι, ούτε το πηγάδι άξιζαν τον κόπο της διάσωσης. Φώναξε τους γείτονες και τους είπε τι είχε συμβεί. Μετά τους ζήτησε να τον βοηθήσουν να ρίξει χώμα και να θάψει το γέρικο μουλάρι στο πηγάδι, ώστε να το απαλλάξει από τη δυστυχία του.  Αρχικά το γέρικο μουλάρι είχε πάθει υστερία! Αλλά, καθώς ο αγρότης και οι γείτονές του συνέχισαν να ρίχνουν χώμα με τα φτυάρια και το χώμα χτυπούσε την πλάτη του…του ήρθε μια ιδέα. Ξαφνικά σκέφτηκε ότι κάθε φορά που μια φτυαριά χώμα έπεφτε στην πλάτη του…θα έπρεπε να την πετάξει από την πλάτη του και να πατήσει επάνω της! Αυτό και έκανε. «Διώξ’ το και πάτα πάνω…διώξ’ το και πάτα πάνω…διώξ’ το και πάτα πάνω!», επαναλάμβανε για να ενθαρρύνει τον εαυτό του. Όσο οδυνηρά κι αν φαίνονταν τα χτυπήματα, όσο αποκαρδιωτική κι αν ήταν η κατάσταση, το γέρικο μουλάρι πολέμησε τον «πανικό» του κι έκανε ακριβώς αυτό: Έδιωχνε το χώμα και πατούσε επάνω του! Σε λίγο, το γέρικο μουλάρι πήδηξε θριαμβευτικά το τοίχωμα του πηγαδιού! Αυτό που φαινόταν ότι θα το έθαβε, στην πραγματικότητα ήρθε σαν ευλογία…και όλα αυτά χάρη στον τρόπο που χειρίστηκε την αντίξοη κατάσταση. Έτσι είναι η ζωή! Αν αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας και ανταποκριθούμε σ’ αυτά θετικά, αν αρνηθούμε να ενδώσουμε στον πανικό, στην πικρία και στην αυτο-λύπηση…οι αντιξοότητες που τυχαίνουν στο δρόμο μας για να μας θάψουν, συνήθως έχουν μέσα τους τη δυνατότητα της ευεργεσίας και της ευλογίας!Το να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, να μπορούμε να βάζουμε στόχους, να πιστεύουμε στις ικανότητές μας, να αγαπάμε και να συγχωρούμε, είναι όλοι έξοχοι τρόποι για να «το διώξουμε από πάνω μας» και να βγούμε έξω από το πηγάδι στο οποίο έχουμε πέσει! (Από το βιβλίο μου "Μικρές Ιστορίες για καιρούς που αλλάζουν".  Δείτε περισσότερα εδώ:http://www.akis-angelakis.com/eshop.html?app=catalog&view=item&id=57&category_id=1 )