ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΩΪΝΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ
Sun Apr 2020
Η ημέρα του Πάσχα πάντα για μένα ήταν μια ημέρα έμπνευσης.
Θες η άνοιξη, θες το αποκορύφωμα της κατάνυξης, θες το εορταστικό κλίμα, θες η αυξημένη αίσθηση της ελπίδας… Όλα αυτά μου γεννούσαν έντονα συναισθήματα αισιοδοξίας, δημιουργίας και μιας διάθεσης για ευημερία και νίκη.
Με μόνη διαφορά τις ημέρες που ζούμε…
Που ενώ ακόμα και σήμερα βιώνω όλα τα παραπάνω, έχω προσθέσει και τη διάθεση για μαχητική προετοιμασία στα νέα δεδομένα που θα μας κατακλύσουν στο πολύ κοντινό μέλλον.
Ποια μπορεί να αυτά;
Να μάθουμε να ζούμε με αυτοπεποίθηση σε καινούργια περιβάλλοντα που θα είναι άβολα, απρόβλεπτα, άγνωστα και ίσως εχθρικά.
Να μπορούμε να μαθαίνουμε νέα πράγματα που θα μας βοηθήσουν να επιβιώσουμε φυσικά, επαγγελματικά και συναισθηματικά στα νέα δεδομένα που σταδιακά αποκαλύπτονται μπροστά μας.
Να πάρουμε απόφαση ότι εκείνοι που θα επιβιώνουν νικηφόρα από εδώ και στο εξής θα είναι όσοι «ξεβολεύονται», όσοι προσαρμόζονται δημιουργικά, βγαίνοντας έξω από την ζώνη της άνεσης τους, μαθαίνοντας και εφαρμόζοντας καινούργια πράγματα. Λειτουργώντας για κάμποσο καιρό by trial and error όπως λένε οι Βρετανοί. Δηλαδή, δοκιμάζοντας τι έχει και τι δεν έχει αποτελέσματα.
Να καταλάβουμε ότι η νέα μορφή γενναιότητας και κουράγιου δεν είναι η μαγκιά, ο τσαμπουκάς και η αίσθηση ότι τα ξέρουμε όλα. Αντίθετα, η συστηματική προετοιμασία, η «προπόνηση», η «δημιουργική» καχυποψία και η στρατηγική δουλειά θα είναι μερικά από τα «κλειδιά» της επιτυχημένης επιβίωσης στο μέλλον.
Να δημιουργήσουμε ένα ξεκάθαρο, ένα φωτεινό, ένα πανίσχυρο προσωπικό και επαγγελματικό όραμα και προορισμό για τον εαυτό μας, τη δουλειά μας και την επιχείρηση που εργαζόμαστε. Όσο πιο συγκεκριμένο είναι αυτό, όσο πιο πολύ το έχουμε κατά νου καθημερινά, τόσο περισσότερο συντονισμένες, αποτελεσματικές και μεθοδικές είναι οι σκέψεις, οι πράξεις και οι αποφάσεις μας. Τόσο πιο δυνατοί είμαστε όταν έρχονται τα δύσκολα, τα εμπόδια και οι αντιξοότητες.
Να εκτιμούμε περισσότερα όλα όσα έχουμε «εδώ και τώρα» γιατί πλέον, ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι ότι θα εξακολουθήσουμε να τα έχουμε.
Να φροντίζουμε και να τιμούμε τους αγαπημένους μας, χωρίς να τους θεωρούμε δεδομένους, ούτε εύκολους στόχους για να εκτονώνουμε τις τυχόν απογοητεύσεις μας.
Να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του! Για να το κάνουμε αυτό θα χρειαστεί να «ακονίζουμε» συστηματικά το μυαλό μας, αναζητώντας καινούργιες λύσεις και απαντήσεις σε βασανιστικά προβλήματα και ερωτήματα που ξεδιπλώνονται μπροστά μας.
Να μάθουμε να εστιαζόμαστε σε σημαντικά πράγματα και στόχους αλλά ταυτόχρονα, να μπορούμε να ξεκουραζόμαστε και να φορτίζουμε τις «μπαταρίες» μας δημιουργικά, έχοντας κατά νου ότι οι διαδρομές που ξετυλίγονται στο μέλλον δεν θα είναι αγώνες ταχύτητας αλλά Μαραθώνιοι που θα πρέπει να περπατήσουμε.
Τέλος, να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας βοηθώντας τα όσο περισσότερο μπορούμε στο να μάθουν να γίνονται αυτάρκεις, ανεξάρτητοι, ανοιχτοί σε κάθε ενδεχόμενο αλλά χωρίς να χάσουν την αγάπη και την έγνοια για τον συνάνθρωπο τους, τα ζώα και το περιβάλλον.
Αυτές είναι μερικές σημερινές, πρωινές μου σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σας με την ελπίδα να σας φανούν χρήσιμες και να φωτίσουν το δρόμο σας στις ημέρες, εβδομάδες και μήνες που έρχονται.
