Είναι οι ώρες εκείνες…

Sun Aug 2021
Είναι οι ώρες εκείνες…
Που μένω μόνος μ’ εμένα.  Όλα είναι πιο ήσυχα, περισσότερο μυστηριακά. Είναι τότε που αφήνω το νου μου να ταξιδέψει σε μέρη απλησίαστα μέχρι πριν λίγο. Μέρη φωτεινά, μέρη σκοτεινά, μέρη άγρια, μέρη γαληνεμένα.  Όλα τα ταξίδια του νου είναι επιτρεπτά και καλοδεχούμενα τέτοιες ώρες.
Είναι οι ώρες εκείνες που νιώθω λιγότερο σώμα και περισσότερο πνεύμα. Αφήνομαι στη ροή των πραγμάτων γνωρίζοντας πως εδώ τίποτα δεν τελειώνει.  Αλλά έστω και αν τελειώνει, κάτι άλλο αρχίζει. Κάτι που τώρα δεν είμαι σε θέση να καταλάβω, να αντιληφθώ και να εκτιμήσω. Η υποψία όμως, ότι μετά το σκοτάδι έρχεται πάντα το φως μου αρκεί.
Είναι οι ώρες εκείνες που επιτρέπω στην ψυχή μου να είναι ευάλωτη και να μοιράζεται μαζί σας όλα εκείνα που με κάνουν να στέκομαι όρθιος στο σκοτάδι και να βροντοφωνάζω :
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να με νικήσεις!
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για το σκοτάδι να νικήσει το φως φίλες και φίλοι!
Ελάτε μαζί μου στη μάχη αυτή και θα δείτε ότι όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε να βγούμε νικητές!
Τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα. Τώρα όλα αρχίζουν!