Όταν η Προσωπική Ανάπτυξη Συναντά την Οικογένεια: Στιγμές με τον Brian Tracy
Υπάρχουν άνθρωποι που εδώ και δεκαετίες μας καθοδηγούν, μας εμπνέουν, μας ωθούν να σηκωθούμε και να ξαναδοκιμάσουμε. Για εμένα προσωπικά αλλά και πολλούς από εμάς, ο Brian Tracy είναι ακριβώς αυτό: μια σταθερή πυξίδα στον κόσμο της προσωπικής εξέλιξης. Όμως, τίποτα δεν συγκρίνεται με το να βλέπεις αυτόν τον σπουδαίο δάσκαλο σε μια πιο ανθρώπινη, πιο κοντινή, πιο "σπιτική" εκδοχή του.
Μια συζήτηση με τα παιδιά του, την Christina, τον David και τον Michael, αποκάλυψε κάτι εξαιρετικό: τη δύναμη που έχει ο διάλογος όταν συνδυάζει σοφία, αλήθεια και αγάπη. Δεν ήταν εξομολόγηση, δεν ήταν απλή αναδρομή. Ήταν μια ανοιχτή, ουσιαστική συζήτηση γύρω από τα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας: Πώς εξελισσόμαστε, πώς ξεπερνάμε εμπόδια, τι σημαίνει επιτυχία, τι ρόλο παίζει η πειθαρχία, η ευγνωμοσύνη, το όραμα.
Ο Brian Tracy δεν δίδασκε. Συνομιλούσε. Και αυτό έκανε τη διαφορά. Γιατί δίπλα στα παιδιά του, όχι μόνο μοιράστηκε την εμπειρία του, αλλά δημιούργησε χώρο για ανταλλαγή, για σκέψη, για σύνδεση. Ήταν σαν να καθόμασταν όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι. Ένα τραπέζι γεμάτο ιδέες, χιούμορ, ειλικρίνεια και έμπνευση.
Η παρουσία της Christina, του David και του Michael δεν ήταν διακοσμητική. Με δικές τους ερωτήσεις, σκέψεις και εμπειρίες, βοήθησαν να φωτιστούν πτυχές της φιλοσοφίας του πατέρα τους με έναν φρέσκο, σύγχρονο και απρόσμενα ανθρώπινο τρόπο. Ξαφνικά, έννοιες όπως "στόχος", "επιμονή", "αυτοπειθαρχία", δεν έμοιαζαν μακρινές αλλά γίνονταν καθημερινές, προσωπικές, εφαρμόσιμες.
Αυτό το “πάντρεμα” του δασκάλου με τον πατέρα, του συγγραφέα με τον άνθρωπο, του καθοδηγητή με τον συνομιλητή, ήταν βαθιά συγκινητικό. Και πολύτιμο. Γιατί μας υπενθύμισε ότι η προσωπική ανάπτυξη δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο μέσα από βιβλία ή σεμινάρια. Συμβαίνει στις σχέσεις. Στους διαλόγους. Στις στιγμές που ακούμε και ακουγόμαστε.
Και σε αυτή την ξεχωριστή οικογενειακή συζήτηση, ακουστήκαμε όλοι.
