Μάθε να Ζεις – Όχι Μόνο να Αντέχεις!
Υπάρχει μια φράση που με "διαπερνάει" κάθε φορά που έρχεται στο μυαλό μου :
«Αν έχεις μάθει να ζεις μόνο για να αντέχεις στα βάσανα και τα προβλήματα, ποτέ δεν θα γνωρίσεις τι σημαίνει να ζεις αληθινά, να ξεδιπλώνεσαι, να λάμπεις.»
Κι όσο περισσότερο τη σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ πόσοι από εμάς ζούμε έτσι. Λειτουργούμε σε "λειτουργία επιβίωσης". Ξυπνάμε κουρασμένοι, φορτωμένοι με άγχος, κάνουμε το καθήκον μας, επιστρέφουμε σπίτι εξαντλημένοι, και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πώς θα τα βγάλουμε πέρα αύριο. Ξανά και ξανά. Χωρίς χώρο για τον εαυτό μας, χωρίς ανάσες, χωρίς χαρά.
Αλλά αυτό δεν είναι ζωή. Είναι μια συνεχόμενη αναμονή… για πότε; Για μια μέρα που όλα θα είναι "καλύτερα"; Που θα "ξεμπλέξουμε"; Που θα έχουμε "χρόνο"; Κι αν αυτή η μέρα δεν έρθει ποτέ;
Η αλήθεια είναι πως, αν μάθεις να ζεις μόνο για να αντέχεις, χάνεις τη δυνατότητα να ζήσεις ουσιαστικά. Να αφήσεις τον εαυτό σου να ξεδιπλωθεί, να φανερωθεί όπως είναι, με όνειρα, ευαισθησίες, ανάγκες. Να νιώσεις χαρά χωρίς λόγο, να δημιουργήσεις κάτι απλό και δικό σου, να κοιτάξεις έναν άνθρωπο στα μάτια και να νιώσεις σύνδεση. Αυτά είναι που μας κάνουν να λάμπουμε.
Δεν μιλάμε για τέλεια ζωή. Η ζωή έχει προβλήματα, πάντα θα έχει. Αλλά δεν χρειάζεται να ορίζεται μόνο από αυτά. Μπορείς να βρεις χαρά στο ενδιάμεσο. Σε ένα φλιτζάνι καφέ χωρίς βιασύνη. Σε μια μουσική που σου θυμίζει ποιος είσαι. Σε ένα "καλημέρα" που λες και το εννοείς. Σε δέκα λεπτά ησυχίας μόνο για σένα.
Το να επιστρέψεις στα βασικά — στην απλότητα, στην αλήθεια σου, στην ανθρώπινη επαφή — δεν είναι πισωγύρισμα. Είναι επιστροφή στο σπίτι σου. Είναι η βάση για να μπορείς να πας μπροστά χωρίς να χάνεσαι.
Μην ζεις μόνο για να αντέχεις. Ζήσε για να νιώσεις. Για να γελάς, να αγαπάς, να δημιουργείς, να υπάρχεις με αλήθεια.
Γιατί εκεί, ανάμεσα στις απλές, καθημερινές στιγμές που ζεις με επίγνωση, εκεί είναι που πραγματικά λάμπεις.
