Το φθηνό παγωτό (Μια ιστορία για τη γενναιοδωρία)
Fri Aug 2023
Πρέπει πρώτα να μπορείς να δίνεις, πριν είσαι σε θέση να παίρνεις – Στέρχενς
Η γενναιοδωρία είναι μια στάση ζωής και όχι μια επιπόλαιη συμπεριφορά. Αρκεί να ξέρεις τη διαφορά ανάμεσα στη γενναιοδωρία συναισθημάτων ή πράξεων, και στην ασέβεια προς το χρήμα.
Άλλο πράγμα είναι να μη σέβεται κάποιος το χρήμα και άλλο να είναι γενναιόδωρος. Γενναιόδωρος σε συναισθήματα, καλά λόγια, καλές σκέψεις και συμπεριφορές.
Ο γενναιόδωρος άνθρωπος είναι ανεξάντλητος. Είναι γεννήτορας ιδεών και καλοσύνης. Η έμπνευση τον συνοδεύει. Ακόμα και όταν κάποιοι εκμεταλλευθούν τη γενναιοδωρία του, ο γενναιόδωρος ποτέ δεν «στεγνώνει». Η φώτιση ποτέ δεν τον εγκαταλείπει.
Ο σπάταλος είναι μια άλλη περίπτωση. Είναι εκείνος που δεν έχει σεβασμό σ΄ αυτό που αλόγιστα ξοδεύει. Γι΄ αυτό, αργά ή γρήγορα, αυτό που ξοδεύει θα τον εγκαταλείψει. Τότε αυτός θα «στεγνώσει». Η έμπνευση θα στειρέψει. Ο πλούτος θα εξαφανιστεί.
Ποτέ δεν θα σε τιμήσει αυτό που επιπόλαια καταναλώνεις. Αντίθετα, θα σε πληγώσει. Είτε με την ποσότητά του, ή με την έλλειψή του.
Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που τα χρόνια ήταν δύσκολα και τα χρήματα λίγα, ήταν ένα αγοράκι που ήθελε να φάει παγωτό. Πήγε σ΄ ένα ζαχαροπλαστείο και κάθισε σ΄ ένα τραπέζι. Μόλις ήρθε ο σερβιτόρος για να πάρει παραγγελία, το παιδάκι τον ρώτησε : «Πόσο κάνει ένα παγωτό με κομμάτια φρούτων;»
«Πενήντα λεπτά », απάντησε ο σερβιτόρος.
Το μικρό αγόρι έβγαλε το χέρι απ’ την τσέπη του και άρχισε να μετράει τα κέρματα που κρατούσε. «Πόσο κάνει ένα απλό παγωτό;» ρώτησε.
Υπήρχαν τώρα μερικοί πελάτες που περίμεναν για τραπέζι και ο σερβιτόρος ήταν λίγο ανυπόμονος. «Τριάντα πέντε σεντς», του απάντησε βιαστικά.
Το αγόρι μέτρησε πάλι τα κέρματά του. «Θα πάρω ένα απλό», είπε. Ο σερβιτόρος έφερε το παγωτό, άφησε το λογαριασμό στο τραπέζι και έφυγε. Το αγόρι τέλειωσε το παγωτό του, πλήρωσε στο ταμείο και αναχώρησε.
Όταν επέστρεψε ο σερβιτόρος, άρχισε να σκουπίζει το τραπέζι αλλά αυτό που είδε τον έκανε να σαστίσει! Εκεί, τοποθετημένα με τάξη δίπλα από το άδειο πιάτο, ήταν δεκαπέντε λεπτά – το φιλοδώρημά του.
Το ποτήρι του γενναιόδωρου ανθρώπου είναι πάντα γεμάτο. Γιατί κάθε φορά που δίνεις, πάντα μένει χώρος στο ποτήρι για να ξαναγεμίσει. Διατηρώντας το στην ίδια στάθμη με εμμονή, δεν υπάρχει χώρος στο ποτήρι για φρέσκο υλικό. Φρέσκο νερό, ιδέες, συναισθήματα και έμπνευση.
Μετά από όλα αυτά, ποιος μπορεί να αρνηθεί μια γουλιά από το δροσερό νερό του, σε κάποιον που διψά;
(Από το βιβλίο μου "Μικρές Ιστορίες που αξίζει να λες!" https://www.akis-angelakis.com/product/mikres-istories/ )
