ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Fri Jul 2017
ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα στη ζωή είναι να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους ανθρώπους, νομίζοντας ότι αν αυτοί αλλάξουν εμείς θα γίνουμε ευτυχέστεροι.
 
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας βασιλιάς που βασίλευε σε μια πλούσια χώρα. Κάποτε έκανε ένα ταξίδι μέχρι τις πιο μακρινές περιοχές της χώρας του. Όταν γύρισε στο παλάτι του παραπονέθηκε ότι τον πονούσαν τα πόδια του επειδή ήταν η πρώτη φορά που έκανε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, κι οι δρόμοι που πέρασε ήταν πολύ άγριοι και γεμάτοι πέτρες. Διέταξε λοιπόν το λαό του να καλύψουν κάθε δρόμο ολόκληρης της χώρας με μια στρώση δέρματα. Σίγουρα αυτό θα στοίχιζε χιλιάδες δέρματα αγελάδων και θα κόστιζε τεράστιο χρηματικό ποσό.
 
Τότε ένας από τους σοφούς υπηρέτες του τόλμησε να του πει, «Γιατί θα πρέπει να ξοδέψεις ένα τόσο υπέρογκο ποσό χρημάτων ; Γιατί δεν κόβεις ένα μικρό κομμάτι δέρμα να καλύψεις τα δικά σου πόδια ;»
 
Ο βασιλιάς παραξενεύτηκε, αλλά σε λίγο συμφώνησε με την πρόταση αυτή να φτιάξει «παπούτσια» για τον εαυτό του.
 
Στην ιστορία αυτή υπάρχει πράγματι ένα πολύτιμο μάθημα ζωής : Αν θέλεις  να κάνεις τον κόσμο αυτό έναν ευτυχισμένο τόπο για να ζεις, είναι καλύτερα να αλλάξεις τον εαυτό σου, την καρδιά σου, και όχι τον κόσμο.
 
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις σχέσεις των ανθρώπων είναι η λάθος εστίαση της προσοχής. Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν μάταια να αλλάξουν τους άλλους αντί να αλλάξουν οι ίδιοι.
 
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να κάνει τους άλλους ανθρώπους να αλλάξουν μόνο και μόνο επειδή νομίζει πως αν αλλάξουν οι άλλοι, αυτός θα γίνει περισσότερο ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος και πλήρης.
 
Και τότε, όταν δεις ότι οι άλλοι δεν αλλάζουν απογοητεύεσαι, πικραίνεσαι, θυμώνεις.
 
Βλέπω κι΄ ακούω ζευγάρια να μου λένε «Αν ο σύντροφός μου ήταν λίγο διαφορετικός».  « Αν έκανε ετούτο, ή εκείνο, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά».
 
Βλέπω όμως, και ζευγάρια που πράγματι ένας από τους δύο έκανε εκείνες  τις αλλαγές που τους υπέδειξε το ταίρι τους και παρόλα αυτά, τα προβλήματά τους εξακολουθούν και υπάρχουν. Απλά μετατοπίζονται σε μια νέα διάσταση και αλλάζουν μορφή.
 
Γιατί λοιπόν δεν το παίρνουμε απόφαση;  Γιατί δεν βάζουμε τέλος στην αιώνια αναζήτηση του καλύτερου έξω από εμάς, ενώ στη ουσία όλες οι βελτιώσεις και οι αλλαγές που θέλουμε να δούμε στους άλλους και στον κόσμο θα πρέπει να ξεκινήσουν από μέσα μας.
 
Μας ενοχλεί όταν κορνάρει ο διπλανός οδηγός στο φανάρι, αλλά δεν μας ενοχλεί όταν εμείς κορνάρουμε.
 
Μας θίγει όταν ακούσουμε ένα ζευγάρι να τσακώνεται μεγαλόφωνα, αλλά δεν θιγόμαστε όταν οι ίδιοι υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας προς το σύντροφό μας.
 
Μας εκνευρίζει η ακαταστασία στο σπίτι της φίλης που επισκεφθήκαμε, όμως ανεχόμαστε τη δική μας ακαταστασία στη ντουλάπα της κρεβατοκάμαράς μας.
 
Βλέπετε τί εννοώ;
 
Έτσι, είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Αυτά που μας εκνευρίζουν επάνω μας, προτιμούμε να τα παρατηρούμε στους άλλους και όχι στον εαυτό μας. Προτιμούμε να εκνευριζόμαστε με τις ατέλειες των άλλων που είναι και δικές μας, αλλά δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι τις έχουμε.
 
Αυτό όμως, είναι και η συνταγή της μόνιμης απογοήτευσης από τη μεριά των άλλων γιατί αφού αυτοί δεν αλλάζουν, τότε κι εμείς είμαστε δυστυχισμένοι και κλεινόμαστε περισσότερο στο καβούκι μας αναθεματίζοντας τους άλλους και τον κόσμο!  Τί συνταγή κι αυτή!
 
Ας το πάρουμε απόφαση φίλοι μου, κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει, αν πρώτα εμείς δεν κάνουμε την αρχή να αλλάξουμε μέσα μας. Σιγά-σιγά τον πρώτο καιρό. Έτσι, με τις πρώτες αλλαγές που θα δούμε επάνω μας και στον τρόπο συμπεριφοράς μας, θα αναθαρρήσουμε και θα συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε. Κι΄ έτσι, θα αρχίσουμε να βλέπουμε και τους άλλους με άλλα μάτια.
 
Ο Καζαντζάκης είπε πως «αν δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τα μάτια μέσα από τα οποία τον παρατηρείς».
 
Στην παραπάνω ιστορία ο βασιλιάς άλλαξε τα παπούτσια του, κάντε κι εσείς το ίδιο πριν ξεκινήσετε την απέλπιδα προσπάθεια να αλλάξετε τις ζωές και τις νοοτροπίες των άλλων.
 
Στις επιτυχίες σας,
Άκης Αγγελάκης