ΤO ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ! (Από το σκοτάδι στο φως)
Sun Sep 2020
Είναι εκείνο που εγώ πρέπει να κάνω στον εαυτό μου!
Τότε που οι ώρες γίνονται γκρίζες και τα καλέσματα των σειρήνων του φόβου, της αγωνίας, της ανασφάλειας γίνονται όλο και πιο σαγηνευτικά στ’ αυτιά μου!
Εκείνες τις στιγμές που νοιώθω ότι είμαι μονάχος εναντίον όλων. Τότε που το μέσα μου σκοτάδι αποκτά δύναμη και αμφισβητεί το φωτεινό μου εαυτό με δύσκολες και πονηρές ερωτήσεις που τρομάζουν, πονούν και γεννούν αυτό-αμφιβολία.
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που το σύμπαν δείχνει να αδειάζει κάτω από τα πόδια μου και να ξετυλίγει τη δίνη μιας αβύσσου που ανοίγεται πρόθυμη να με ρουφήξει στα σπλάχνα της.
Τότε που οι άμυνες θέλουν να παραλύσουν και καμιά δύναμη δεν βρίσκεται στο σώμα για να σηκωθεί όρθιο.
Τότε είναι που μένω ακίνητος, απορροφιέμαι στη στιγμή. Γίνομαι ένα με το σκοτάδι. Δεν παλεύω άλλο. Αφήνομαι. Πηγαίνω όλο και βαθύτερα. Μέχρις ότου πάψω να αιωρούμαι μέσα του.
Και τότε, περιμένω…
Όπως ο απελπισμένος από μοναξιά την επίσκεψη ενός φίλου.
Όπως ο άρρωστος στο νοσοκομείο την επίσκεψη ενός αγαπημένου.
Όπως ο φυλακισμένος την άδεια να βγει έξω για λίγο.
Περιμένω…
Μέσα στη βασανιστική αυτή αναμονή, παρατηρώ ότι αργά αλλά σταθερά, ξεκινάει η θεραπεία, η απελευθέρωση, η κάθαρση.
Το σκοτάδι αρχίζει να μαλακώνει, γκριζάρει, γίνεται ομίχλη. Η ομίχλη αρχίζει να διαλύεται και να δίνει χώρο στο φως, στην ελπίδα, στη δημιουργία.
Είναι τότε που νοιώθω ότι πέρασε κι αυτό, και ότι μπορώ να σηκωθώ όρθιος και να κοιτάξω ψηλά στον ουρανό, αναζητώντας τους στόχους και τα όνειρα που προς στιγμή επέτρεψα να πετάξουν μακριά μου.
Νοιώθω το φως του ήλιου να ζεσταίνει τις αρθρώσεις της ψυχής μου. Αφουγκράζομαι τους ήχους της φύσης που ανασταίνεται γύρω μου.
Είμαι ξανά όρθιος!
Έτοιμος για δράση!
Ξαναπιάνω δουλειά!
(Με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου μου βιβλίου με τίτλο «Υ.Γ:Υπάρχει Ελπίδα!», το αφιερώνω σε όλους και όλες εσάς για να το διαβάζετε εκείνες τις φορές που το σκοτάδι περισσεύει στη ζωή σας, με την ελπίδα ότι θα περάσει κι αυτό!)
