ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ «ΠΑΝΔΗΜΙΑ»!

Fri May 2020
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ «ΠΑΝΔΗΜΙΑ»!
Μην πέσεις θύμα της νέας «πανδημίας» που κυκλοφορεί κι αυτή είναι η «νοοτροπία του θύματος»!
Γιατί έχει εξαπλωθεί εξίσου με την πανδημία του κορονοϊού!
Είναι μια νοοτροπία που δυστυχώς, συνηθίζεται και δεν οδηγεί πουθενά.
Ή μάλλον, οδηγεί κάπου και αυτό είναι τα σκοτεινότερα και τα βαθύτερα υπόγεια της κόλασης!
Ο άνθρωπος που νοιώθει θύμα, εκείνος που έχει πιστέψει ότι δεν ελέγχει τη ζωή του, είναι ευάλωτος σε κάθε λογής εξωτερική κακοποίηση και κάθε λογής εσωτερική πνευματική και ψυχική αδυναμία και ασθένεια.
Η νοοτροπία του θύματος είναι η νοοτροπία του σκλαβωμένου χωρίς ελπίδα διαφυγής.
Είναι η νοοτροπία του έγκλειστου που περιμένει να οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Κανένας άνθρωπος με τέτοια νοοτροπία δεν μπορεί να ορθώσει παράστημα, να κάνει αλλαγές, να δημιουργήσει, να πολεμήσει και να αντισταθεί.
Και σήμερα όλοι μας υπομένουμε μια καταιγίδα που έχει ξεσπάσει.
Την καταιγίδα που απειλεί τις ζωές μας, την υγεία μας, τη δουλειά μας, τα οικονομικά μας, την επιβίωση μας με αξιοπρέπεια και κάθε τι που αγαπάμε.
Οι «καταιγίδες» απαιτούν σχέδια για προστασία από αυτές και προνοητικότητα. Απαιτούν επίσης, ευελιξία και κουράγιο.
Φίλες και φίλοι, αρχίστε – αν δεν το έχετε ήδη κάνει – να σχεδιάζετε και να προνοείτε!
Κανένα θαύμα δεν θα συμβεί από μόνο του αν εμείς δεν έχουμε συντελέσει σ’ αυτό.
Σκεφθείτε δημιουργικά, μαχητικά, ελπιδοφόρα πως θα αντιμετωπίσετε το κακό.
Η νοοτροπία του θύματος στραγγίζει κάθε ελπίδα και εμπιστοσύνη στον εαυτό και τις ικανότητες σας για επιβίωση μέσα σε κάθε λογής «σκοτάδι» .
Γι’ αυτό, αφήστε την πίσω σας όσο μπορείτε.
Είναι απαραίτητο να πιστέψετε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας ότι είστε «γερό σκαρί», ότι θα αντέξετε, ότι θα επιβιώσετε νικηφόρα και επιτυχημένα μέσα από ότι κι αν συμβεί.
Αρκεί φυσικά, να ετοιμαστείτε, να σκεφτείτε, να προνοήσετε, να σχεδιάσετε, να δοκιμάσετε και πάνω απ’ όλα, να μην απελπιστείτε!
Η ζωή δεν δίνει εγγυήσεις. Μονάχα ο θάνατος δίνει!
Και ας μη γίνει ο θάνατος ή κάθε λογής «θάνατος» μέρος του δικού σας μέλλοντος προς το παρόν τουλάχιστον.
Κάποτε σ’ ένα χωριό είχε έρθει μια μακριά περίοδος ανομβρίας.  Ο αγροτόκοσμος υπέφερε. Έτσι αποφάσισαν να συγκεντρωθούν στην πλατεία του χωριού και να κάνουν μια λιτανεία για να βρέξει.
Όταν συγκεντρώθηκαν στην πλατεία και λίγο πριν ξεκινήσει η λιτανεία, ένα μικρό παιδάκι που είχε πάει με τον πατέρα του τον ρώτησε:
-Μπαμπά, γιατί έχουμε έρθει όλοι εδώ;
-Για να κάνουμε λιτανεία για να βρέξει, απάντησε ο πατέρας.
-Και τότε γιατί κανένας δεν έχει φέρει μαζί του ομπρέλα, ρώτησε το παιδάκι;
 
Φίλες και φίλοι, η νοοτροπία του θύματος τυφλώνει τον άνθρωπο και δεν τον αφήνει να έχει μαζί του την ομπρέλα του στις καταιγίδες που εμφανίζονται στη ζωή του.
Ελπίζω να σας εμπνεύσουν αυτές οι σειρές που διαβάζετε, να τινάξετε από επάνω σας το φόβο και την απελπισία και να αρχίσετε να ετοιμάζετε τη δική σας ομπρέλα!