Μερικές σκέψεις μου για όλα όσα ζούμε!
Sat Nov 2020
Όσο περνάει ο καιρός στη δίνη των εξελίξεων, αισθάνομαι σαν να ζω ένα σκοτεινό όνειρο που το ένα σενάριο διαδέχεται το άλλο!
Παρόλα αυτά, δεν είναι στη φύση μου να παραμένω αδρανής και ακινητοποιημένος.
Νομίζω ότι ακόμα και τώρα μπορούμε να μετατρέψουμε την αμηχανία σε αποφασιστικότητα, το φόβο σε περισυλλογή και την αδράνεια σε δημιουργία.
Οι ώρες, οι μέρες και οι εβδομάδες της απομόνωσης, της απομάκρυνσης και του εγκλεισμού ας γίνουν ευκαιρίες για περισυλλογή, δημιουργία, σχεδιασμό για το μέλλον που θα έρθει, ώστε να το διαχειριστούμε με περισσότερη ωριμότητα και σοφία.
Αρκετά πληρώνουμε όλα αυτά τα χρόνια το τίμημα της επιπολαιότητας και της κοινωνικής αδιαφορίας. Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε είναι σχέδιο μιας συνωμοσίας ή μια κακή συγκυρία των καιρών μας.
Σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει και να το αντιμετωπίσουμε με μαχητικότητα, καχυποψία και ελπιδοφόρα σκέψη ότι θα το νικήσουμε και θα το αφήσουμε πίσω μας.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια, ούτε το χρόνο για "μαγκιές", ασχήμιες μέσα από φθηνούς ανταγωνισμούς και ακινησία σκέψης, δράσης και προνοητικότητας.
Ας γίνουμε περισσότερο ενεργητικοί με την ορθότητα των αποφάσεων μας, ας γίνουμε περισσότερο ξεκάθαροι και αποφασιστικοί με κάθε τι που έρχεται στις ζωές μας και προσπαθεί να τις αλλοιώσει και να τις καταστρέψει.
Είτε αυτό είναι μια πανδημία ή ακόμα μια ανθρώπινη διαταραγμένη ψυχή που προσπαθεί να παραμορφώσει το πρόσωπο της γης καταστρέφοντας την κανονικότητα μας.
Δεν χρωστάμε σε κανένα τίποτα!
Το μοναδικό που χρωστάμε είναι η υπευθυνότητα απέναντι στον εαυτό μας, στα παιδιά μας και στο πεπρωμένο μας!
