Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΣΑΚΙΖΕΙ!
Tue Jul 2020
Ο παλιός, καλός μου φίλος Γιώργος Κασκάνης, μου είπε κάποτε ότι «Οι άνθρωποι θέλουν τον τρόπο τους. Πρέπει να παίζεις μαζί τους όταν χρειάζεται να τους πεις κάτι που μπορεί να μην τους αρέσει».
Τα λόγια του Γιώργου τα πήρα πολύ σοβαρά μιας και ο ίδιος έχει τεράστια εμπειρία στη διαχείριση ανθρώπινων συμπεριφορών και παρακίνηση ανθρώπινου δυναμικού.
Γιατί τελικά, αυτό που μετράει δεν είναι το τι θα πεις στους άλλους, αλλά πως θα το πεις.
Οι άνθρωποι θα αμφισβητήσουν, θα αντιδράσουν σε οτιδήποτε αφυπνίζει κρυφούς τους «δαίμονες».
Ενώ θα αποδεχτούν και θα θυμούνται κάτι που θα τους εξυψώσει το ηθικό και θα τους κάνει να νιώσουν αναγνώριση και αποδοχή.
Γιατί πρώτα δημιουργείται η εμπιστοσύνη και μετά ακολουθεί η θεραπεία, η «επιδιόρθωση» και ίσως και η κριτική.
Ο ώριμος άνθρωπος θα φανεί από την ικανότητα του να διαχειριστεί σκληρές αλήθειες που μπορεί να ακούσει από άλλους.
Ο ανώριμος θα φανεί από την άμυνα και την εχθρότητα που θα δείξει στο άτομο που του τις λέει.
Δεν είναι όμως, όλοι οι άνθρωποι ώριμοι και έτοιμοι.
Γι’ αυτούς, υπάρχει μια μέση λύση. Και αυτή είναι ο τρόπος που λέγονται ορισμένα αληθινά αλλά δύσκολα πράγματα σε κάποιον χωρίς να γνωρίζουμε το βαθμό της ωριμότητας του να τα αντέξει.
Είναι το ύφος, το στυλ, η ευελιξία και η επιλογή με τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε.
Κάτι που είναι απαραίτητο για ένα ψυχοθεραπευτή, ένα σύμβουλο και ένα πωλητή.
Γιατί όπως λέει και ο λαός μας «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει».
Υπάρχουν δυο ειδών άνθρωποι στη ζωή μας. Εκείνοι που μπορεί να μας λένε αλήθειες που πληγώνουν, αλλά μακροχρόνια κάνουν καλό. Κι εκείνοι που λένε όσα μας αρέσουν να ακούμε αλλά μακροχρόνια μας βγαίνουν σε κακό.
Είναι κρίμα και αυτοκαταστροφικό να διώχνουμε τους πρώτους και να διατηρούμε τους δεύτερους στη ζωή μας.
Γι’ αυτό, ας μάθουν οι πρώτοι πώς να λένε τις αλήθειες που πονάνε με ένα τρόπο που θα αγγίξει το άλλο άτομο, θα το βοηθήσει να αναθεωρήσει τη στάση του και να προχωρήσει στην αλλαγή που χρειάζεται.
Η επικοινωνία μας με τους άλλους χρειάζεται να είναι διακριτική, να διακατέχεται από σεβασμό στο πρόσωπο τους και αποδοχή σε οτιδήποτε δυσκολεύονται να είναι.
Η μόνιμη κριτική, σε σκληρή γλώσσα μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να προκαλέσει τόσο επάνω τους όσο και στη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον κρινόμενο και τον επικριτή του.
