ΤΟ «ΤΣΟΥΝΑΜΙ» ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ & ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ

Thu Nov 2016
ΤΟ «ΤΣΟΥΝΑΜΙ» ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ & ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ
Ένα αλλόκοτο «τσουνάμι» έχει πλημμυρίσει τη χώρα μας.
Το «τσουνάμι» των θυμωμένων ανθρώπων που σιγοβράζει μέσα τους η αναστάτωση.
Συνέχεια συζητώ, συναντώ και γνωρίζω ανθρώπους που βιώνουν την κατάσταση της «ήρεμης απόγνωσης» όπως έχει πει και ο Henry David Thoreau.
Ήρεμη απόγνωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αφωνία του απελπισμένου. Ήρεμη απόγνωση είναι μια ανάγκη που δεν μπορεί να εξωτερικευτεί. Είναι μιας μορφής αδυναμία. Η αδυναμία του ανθρώπου να σηκώσει ψηλά το κεφάλι και να ανασάνει ελεύθερα, χωρίς άγχος, φόβο και αβεβαιότητα για το τι τον περιμένει στην επόμενη γωνιά.
Αυτό είναι ένα θλιβερά ανησυχητικό συμπέρασμα που βγάζω μετά από προσωπική παρατήρηση σε διάφορα περιβάλλοντα τους τελευταίους μήνες.
Άνθρωποι πληγωμένοι, ανήσυχοι, αβέβαιοι.
Άνθρωποι καλοί, πλημμυρισμένοι από εκείνο το θυμό που είναι γέννημα της αδικίας που τους έχει επιβληθεί από ένα κράτος άφιλο, εχθρικό, τιμωρητικό και σε πολλά, παράνομο!
Άνθρωποι θύματα που δεν είναι παρά αποτέλεσμα όλων των φαύλων πολιτικών που χρόνια διαλύουν συστηματικά τη χώρα μας, τα όνειρά μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Αλλά αυτοί οι τίμιοι, καλοί, θυμωμένοι και ίσως, νευρωτικοί άνθρωποι, που οι συνθήκες και η στέρηση τους έχουν κάνει αδύναμους κρίκους στο παιχνίδι που παίζεται σε βάρος όλων μας, κάποια στιγμή ή θα αυτοκαταστραφούν ή θα εκραγούν.
Κάποιοι θα αυτοκαταστραφούν, επειδή χρόνια τώρα, μέσα τους κρατούν το θυμό και την απελπισία και τους κατατρώγει. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως όταν συντηρούμε στη ζωή μας οτιδήποτε αρνητικό, τοξικό, αυτό σωματοποιείται. Γίνεται αδυναμία, αρρώστια. Και τέτοιου είδους αρρώστιες είναι η αποκορύφωση της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής.
Άλλοι θα εκραγούν – κι ένας θεός ξέρει πως! Αυτοί θα είναι όλοι οι υπόλοιποι, που κάποια στιγμή θα σιχαθούν να παραμένουν «ζωντανοί – νεκροί» σε μια χώρα εχθρική και υπό κατοχή. Έτσι όπως έχει καταντήσει η ίδια μας η χώρα.
Δυστυχώς, φίλες και φίλοι, συνέχεια επαληθεύομαι γιατί καμιά πρόοδος, καμιά βελτίωση και καμιά αλλαγή προς το καλύτερο δεν πρόκειται να συμβεί όταν επαναλαμβάνονται συνέχεια «συνταγές» καταστροφής και αποτυχίας.
Αυτό άλλωστε, όπως είπε και ο Αϊνστάιν, είναι η συνταγή της παραφροσύνης. Να επιδιώκεις καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιώντας μεθόδους που στο παρελθόν υπήρξαν αναποτελεσματικές.
Φίλες και φίλοι, ο θυμός, η κατάθλιψη και οι νευρώσεις σαν «τσουνάμι» έχουν εισβάλει στις ζωές και τις ψυχές πολλών καλών ανθρώπων που βιώνουν στο πετσί τους την αδικία, τη δολοπλοκία και την παραφροσύνη των ημερών που ζούμε, χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να κάνουν και πολλά για να το σταματήσουν.
Ελπίζω, εύχομαι και ανυπομονώ να αρχίσουμε επιτέλους, σαν λαός να ξαναβρίσκουμε την ταυτότητα που έχουμε ξεχάσει.
Την ταυτότητα του «Μολών Λαβέ» και την ταυτότητα της αξιοπρέπειας του ήρωα!