ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΟΥ ΑΝΙΚΑΝΟΥ

Thu Jul 2019
ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΟΥ ΑΝΙΚΑΝΟΥ
 
Η αποφυγή και η απαξίωση είναι το καταφύγιο του ανίκανου!
 
Όταν κάποιος δεν καταφέρνει να πραγματοποιήσει τα όνειρα και τις επιθυμίες στη ζωή του, πονάει.
 
Πονάει γιατί βλέπει ότι όλα όσα η καρδιά του αναζητά, οι στόχοι που έχει βάλει δεν γίνονται πραγματικότητα.
 
Και όταν ο άνθρωπος πονάει προσπαθεί να βρει τρόπους να πονάει λιγότερο.
 
Κάποιοι δεν τα καταφέρνουν γιατί η τύχη, οι συγκυρίες, τα γεγονότα δεν τους ευνοούν.
 
Υπάρχει όμως, και μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που δεν τα καταφέρνουν επειδή είναι ανίκανοι, τεμπέληδες ή άτολμοι.
 
Τέτοιοι άνθρωποι ξέρουν πώς να αποφεύγουν τον πόνο της αποτυχίας και της αστοχίας. Και το πετυχαίνουν είτε αποφεύγοντας ή απαξιώνοντας αυτό που τους πονάει.
 
Μια τέτοια συμπεριφορά την επεκτείνουν και προς όλους εκείνους τους ανθρώπους που μπορεί να υπάρχουν στη ζωή τους και να είναι καλύτεροι από αυτούς ή να έχουν επιτύχει όλα όσα εκείνοι δεν έχουν καταφέρει.
 
Με άλλα λόγια, ο ανίκανος που είναι και αποτυχημένος αποφεύγει να κάνει την αυτοκριτική του. Αποφεύγει επίσης, να μαθαίνει από τα λάθη του. Ούτε θέλει  να αναλάβει τις ευθύνες του ώστε να αποφασίσει να επανασχεδιάσει όλα αυτά  που χρειάζεται να κάνει προκειμένου να επιτύχει.
 
Αντίθετα, απαξιώνει το καλύτερο, το αποτελεσματικότερο, το ουσιαστικό.  Το μειώνει συστηματικά.  Θεωρεί πως είναι κάτι κατώτερο του, κάτι ξεπερασμένο και ανούσιο.
 
Και το κάνει αυτό γιατί απλά, δεν θέλει να παραδεχτεί την ανικανότητά του.
 
Χρειάζεται κάποιον θύτη, κάποιον ένοχο που το ομιχλώδες του μυαλό θα σκεφτεί ότι του έχει προκαλέσει το πρόβλημα και τον απαξιώνει, τον μειώνει, τον προσβάλει, τον συκοφαντεί εκεί που μπορεί προκειμένου να του κάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κακό γίνεται.
Κάνοντας κάτι τέτοιο, προστατεύει τον εαυτό του από το να αποδειχτεί περίτρανα η δική του ανικανότητα στα μάτια όλων εκείνων προς τους οποίους απαξιώνει συστηματικά τον ικανό.
 
Δηλητηριασμένες φύσεις, τοξικές προσωπικότητες, διαστροφικές, οι ανίκανοι που δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να βελτιωθούν.
 
Μολύνουν, μουτζουρώνουν, λεκιάζουν ύπουλα, αισχρά, δολοπλόκα.
 
Κι’ έτσι, αυτό που πετυχαίνουν είναι να αμαυρώσουν τους ικανούς και παράλληλα, να αποσιωπηθεί και να μη φανεί προς τα έξω η δική τους ανικανότητα.
 
Αυτή η μαρτυρική κατάσταση κάποιες φορές είναι μια «ίωση» του μυαλού που χρειάζεται θεραπεία.
 
Δυστυχώς, πολλοί καλοί ικανοί άνθρωποι βιώνουν στο πετσί τους κάτι τέτοιο.
 
Αυτό που θέλω να τους πω είναι πως δεν είστε μόνοι.
 
Σταθείτε όρθιοι και μη σταματάτε να αποκαλύπτετε και να καταγγέλλετε τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες συμπεριφορές! Χωρίς φόβο, ενδοιασμούς και αμφιβολίες.
 
Γιατί όσο τους αφήνετε να υπάρχουν, τόσο περισσότερο μολύνουν υγιή περιβάλλοντα και σπιλώνουν υπολήψεις.
 
Μην επαφίεστε στην καλή τους πρόθεση. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
 
Επαγρυπνείτε γιατί αργά ή γρήγορα, μπορεί να έρθει και η δική σας σειρά!