Παροδικότητα και ευγνωμοσύνη

Η παροδικότητα των αποκτημάτων, των στιγμών, των σχέσεων, των σκέψεων και των συναισθημάτων είναι κάτι που δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να σταματήσει και ούτε είναι στο χέρι μας να το αποφύγουμε.

Γιατί τη θέση της παροδικότητας παίρνει ο θάνατος.

Άρα, αυτό που μας μένει να έχουμε όσο παραμένουμε ζωντανοί είναι η ευγνωμοσύνη για αυτά που πρόσκαιρα, που παροδικά έρχονται στο δρόμο μας. Αποκτήματα, ανθρώπους, εμπειρίες, καταστάσεις.

Να μάθουμε να εκτιμούμε την παρούσα στιγμή, την παρούσα κατάσταση με τα λίγα ή τα πολλά που μας φέρνει.

Να μαθαίνουμε από αυτή και να ευγνωμονούμε το γεγονός ότι περπατήσαμε μέσα από αυτό που δεν θα ξανάρθει ποτέ πια.

Ας κάνουμε μια αγκαλιά στους λιγοστούς αγαπημένους μας, στο κατοικίδιο μας, στους φίλους μας.

Ας γυαλίσουμε τα αγαπημένα μας “ασημικά” και ας ξεσκονίσουμε τα όμορφα ρούχα, τα λαμπερά φτηνά ή ακριβά μας αποχτήματα γιατί σύντομα όλα θα αποτελούν παρελθόν.

Κι αυτό ΔΕΝ θα μπορέσουμε ποτέ να το αλλάξουμε.

Μπορούμε όμως, να το ομορφύνουμε, να το ευλογήσουμε με την αγάπη και να το αγκαλιάσουμε με την ευγνωμοσύνη μας.

Να του δώσουμε χώρο να ανθίσει, να μοσχοβολήσει μέσα κι έξω από μας. Να το κάνουμε περισσότερο φωτεινό, υπέροχο, αναστάσιμο και ζωντανό!

Και η καταλληλότερη στιγμή είναι τώρα! Αμέσως τώρα!