ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΗ ΕΧΕΙ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ!

Sat Oct 2016

Αν αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις στη ζωή μας μόνο σαν κρίσεις, τότε με μαθηματική ακρίβεια, μας περιμένει μια «λαμπρή σταδιοδρομία» στην ψυχοθεραπεία ως ασθενής!

Κάθε κρίση κουβαλάει μαζί της σπουδαία «μαθήματα» για όσους θέλουν να μάθουν ή κατάρες για όσους επιμένουν να ταλαιπωρούνται.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε όταν μια κρίση εμφανιστεί στη ζωή μας είναι μια ερώτηση. Και η ερώτηση αυτή είναι «πώς;»

Πως την αντιμετωπίζω;

Πως τη διαχειρίζομαι;

Πως επανέρχομαι στην κατάσταση πριν από τη ζημιά που έγινε;

Πως ανασυντάσσομαι;

Τέτοιου είδους ερωτήσεις μας σπρώχνουν σε δημιουργική δράση και επίλυση της κατάστασης.

Το λάθος που κάνουν ορισμένοι άνθρωποι είναι ότι όταν μια κρίση εμφανιστεί στη ζωή τους καθηλώνονται κάνοντας τη χειρότερη δυνατή ερώτηση που είναι «Γιατί;»

Γιατί σ΄εμένα;

Γιατί τώρα;

Γιατί αυτό;

Τέτοιου είδους ερωτήσεις πρέπει να γίνονται αλλά όχι στην αρχή της κρίσης. Θα γίνουν στο τέλος. Όταν η κρίση έχει ξεπεραστεί.

Γιατί αν γίνονται στην αρχή, οδηγούν στη θλίψη, την κατάθλιψη, την αγωνία και την ακινητοποίηση.

Όταν μια φωτιά ξεσπάσει στο δάσος δεν ρωτούμε «Γιατί άρπαξε το δάσος φωτιά;» αλλά «Πως θα τη σβήσουμε;».

Κι αυτό γιατί οι απαντήσεις σε κάθε ερώτηση θα οδηγήσουν σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα και αποφάσεις.

Ρωτώντας ερωτήσεις «πως;» και απαντώντας τις, μετατρέπουμε την κρίση σε μάθηση. Μάθηση και πληροφόρηση που θα μας οδηγήσει στο να αποφεύγουμε παρόμοιες περιστάσεις στο μέλλον, αντί να τους επιτρέπουμε να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους.

Ο Bill Gates είπε κάποτε ότι «Δεν υπάρχει αποτυχία, αλλά πληροφόρηση» εννοώντας πως κάθε κρίση, κάθε δυσκολία, κάθε ταλαιπωρία κρύβουν μέσα τους σοφία και γνώση για να γινόμαστε καλύτεροι.

Γιατί αν δεν αντλήσουμε τη σοφία μέσα από την κρίση, μέσα από κάθε κρίση, τότε τις μας μένει;

Η απογοήτευση, το πρόβλημα και η ζημιά.

Γι αυτό ας φροντίσουμε να δωρίσουμε τον εαυτό μας ή την επιχείρησή μας με την τόλμη να αναζητούμε τα «μαθήματα» που κουβαλάει κάθε ταλαιπωρία αλλά αφού πρώτα την επιλύσουμε.

Κι έτσι, για το σοφό η κρίση μετατρέπεται σε ευκαιρία πρόβλεψης, μάθησης, πληροφόρησης, βελτίωσης.

Ενώ για τον επιπόλαιο παραμένει ο πόνος, η ταλαιπωρία και το ανάθεμα.

Στο τέλος, η επιλογή ανάμεσα σε σοφία ή επιπολαιότητα προκαθορίζει την ίδια μας τη ζωή!

post_crisis