Από τον Frank Sinatra στον Ευγένιο Σπαθάρη!

Thu Sep 2016

Τόσοι και τόσοι άνθρωποι αγωνίζονται να αριστεύσουν και να πετύχουν. Γιατί όμως, είναι τόσο λίγοι αυτοί που πραγματικά πετυχαίνουν τους στόχους τους;

Γιατί είναι ελάχιστοι εκείνοι που αριστεύουν σ΄ αυτό με το οποίο καταπιάνονται; Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να ξεχωρίζουν από τους υπολοίπους;
Ο Χένρυ Ντέϊβιντ Θορώ είπε κάποτε ότι “η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει μια ζωή ήρεμης απόγνωσης”. Αν και ζούμε σε μια από τις πλουσιότερες και καταναλωτικότερες εποχές που έχει ζήσει ποτέ η ανθρωπότητα, υπάρχουν πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας που καταφέρνουν απλά να επιβιώσουν.  Καταφέρνουν απλά, να τα φέρουν ...βόλτα. Αυτό είναι κάτι το άξιο μελέτης και παρατήρησης.  Θεωρητικά, όλοι μας έχουμε τα ίδια εφόδια και τις ίδιες πνευματικές αλλά σωματικές αρτιμέλειες ώστε να δώσουμε μια δίκαιη μάχη με τη ζωή και να την κερδίσουμε. Τι είναι άραγε αυτό που συμβαίνει κάπου στη διαδρομή και “στραβώνουν” για τους περισσότερους τα πράγματα;
Τι είναι αυτό που κάνει τους περισσότερους ανθρώπους να ζουν τη ζωή τους μηχανικά και όχι δημιουργικά; Γιατί άραγε θα πρέπει να περνούν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια ζώντας στον «αυτόματο πιλότο;» Η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας ζει τη ζωή τους ακριβώς όπως οδηγούν  το αυτοκίνητό τους. Από συνήθεια. Αυτόματα. Μηχανικά. Υπνωτικά. Μόνο όταν πεταχτεί κάποιος άλλος οδηγός μπροστά στο δρόμο τους θα “αφυπνιστούν” ώστε να μπορέσουν να αντιδράσουν για να αποφύγουν μια σύγκρουση.
Ένα από τα απλούστερα γνωστά-άγνωστα “μυστικά” πετυχημένης ζωής είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια “σφυροκοπεί” το νου μου : “Να είσαι ο εαυτός σου”.  Τι σημαίνει άραγε αυτό, μπορεί να διαρωτηθείτε και πόσο εύκολο είναι για ένα πωλητή, επιχειρηματία ή μάνατζερ, να είναι ο εαυτός του, μέσα στον κυκεώνα της πολυπλοκότητας των ανθρώπινων σχέσεων που τριγυρίζει τη ζωή του;
Πριν από καιρό, ρώτησα το φίλο μου κορυφαίο ηθοποιό του Εθνικού μας Θεάτρου, Γιάννη Μόρτζο, τι ήταν αυτό που έκανε τους παλιούς καλούς ηθοποιούς του ασπρόμαυρου Ελληνικού κινηματογράφου να είναι μοναδικοί, αναντικατάστατοι, ανεπανάληπτοι και επιτυχημένοι. Τι ήταν αυτό που είχε ο Σταυρίδης και κανείς άλλος δεν μπορούσε να μιμηθεί; Τι ήταν αυτό που έκανε τον Κωσταντάρα να “απογειώνει” τις καρδιές των θεατών; Ποια ήταν η χημεία που ανάβλυζε μέσα από τη μοναδικότητα του Φωτόπουλου; Γιατί κάθε φορά που έβλεπες τη Βασιλειάδου στην οθόνη σε πλημμύριζε ένα άρωμα βασιλικού;
“Γιατί φίλε Άκη”, μου απάντησε ο Γιάννης, “αυτοί ήταν ο εαυτός τους”. Ο τρόπος που μιλούσαν, έπαιζαν, έκλαιγαν, γελούσαν στο πανί ήταν και ο τρόπος που ζούσαν τις ζωές τους. Δεν πίεζαν, δεν καταπίεζαν ούτε αλλοίωναν τίποτα από τα υπέροχα δώρα με τα οποία ο Θεός είχε προικίσει τις προσωπικότητές τους. Δεν ένιωθαν ότι τους έλειπε κάτι. Δεν ένιωθαν ανεπαρκείς, ανασφαλείς, ημιτελείς. Απλά, φρόντιζαν να γίνουν καλύτεροι, χτίζοντας στα ήδη γερά θεμέλια της προσωπικότητας που είχαν.  Δεν θέλησαν ούτε να αλλοιώσουν, αλλά ούτε και να απαρνηθούν το πρωτογενές δώρο του Θεού σ΄αυτούς. Αυτό ήταν αυτό που οι ίδιοι ήσαν.
Είχαν καταλάβει ένα απλό πράγμα. Πως όταν αρνείσαι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι και ψάχνεις τρόπους να γίνεις κάτι άλλο, τότε είναι σα να ζείς με δανεικά. Οπως είναι φυσικό, κάποια στιγμή θα πρέπει να τα αποπληρώσεις. Οταν ζεις με δανεική προσωπικότητα, ποτέ δεν θα μπορέσεις να είσαι ο γεννήτορας και κατασκευαστής της προσωπικής σου επιτυχίας και ευημερίας.
Όταν είσαι ο εαυτός σου δεν χρειάζεται να καταβάλεις προσπάθεια, γιατί είσαι κατ΄εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού σου, πράγμα που σημαίνει ότι είσαι κατασκευασμένος για την επιτυχία, την καταξίωση, την προσφορά, την επίτευξη, την ομορφιά και την αγάπη. Μόνον όταν αρνείσαι να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός, τότε θα χρειαστείς “τεχνητές τσιμεντοενέσεις” ενός ξένου σε σένα υλικού για να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου.
Ετσι και στις πωλήσεις, το μάνατζμεντ, την επικοινωνία, φρόντισε να είσαι ο εαυτός σου. Καλλιέργησε αυτό που είσαι και κάντο ακόμα καλύτερο. Καλλιέργησε τις ικανότητες που από τη φύση σου έχεις προικιστεί. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου σαν ανεπαρκή ή ακατάλληλο και μην αυθυποβάλλεσαι αρνητικά.
Για σκεφτείτε, αν ο Frank Sinatra προσπαθούσε να αλλοιώσει τον τόνο και το χρώμα της φωνής του; Μπορεί και να μην υπήρχε σαν τραγουδιστής. Η φωνή του Sinatra ήταν η ίδια τόσο όταν τραγουδούσε, όσο και όταν μιλούσε. Δεν την αρνήθηκε, δεν την άλλαξε μιμούμενος κάποια άλλη φωνή. Απλά, δούλεψε σκληρά για να τη βελτιώσει. Έκανε πολλές εκατοντάδες μέτρα στην πισίνα της γειτονιάς του υποβρύχιο κολύμπι για να δυναμώσει την αναπνευστική ικανότητα των πνευμόνων του !
Ο μεγάλος εθνικός μας αναπλαστής, ο Ευγένιος Σπαθάρης, έκανε και κάνει το ίδιο πράγμα. Τον έχετε ακούσει να μιλάει σε συνεντεύξεις; Η φωνή του είναι η ίδια με τη φωνή του ήρωά του. Ο Σπαθάρης δεν την αρνήθηκε. Την αποδέχτηκε, την αγάπησε, τη φρόντισε και δούλεψε πάνω σ΄αυτή, για να μεγαλώσουν πολλές γενιές παιδιών με τη συντροφιά της.
Ετσι κι εσείς φίλες και φίλοι μου, αποδεχτείτε τις ευλογίες σας, πιστέψτε στους εαυτούς σας και ναι, βελτιώστε τις ικανότητες που ήδη έχετε, γιατί έχετε ικανότητες κι αυτές είναι πολλές, αναρίθμητες.
Ποτέ μη ξεχνάτε ότι είστε κατασκευασμένοι και προγραμματισμένοι για την επιτυχία και τη νίκη. Ποτέ μη ξεχνάτε άτι ο μηχανισμός αυτός υπάρχει μέσα σας και είναι εκεί. Δεν έχετε παρά να τον αφυπνίσετε. Αναγνωρίστε τα δυνατά σας σημεία και αρχίστε να δουλεύετε πάνω σ΄αυτά. Μη βαρεθείτε να το κάνετε, γιατί αν βαρεθείτε να ψάξετε μέσα σας, τότε γιατί κι ο Θεός να μη βαρεθεί να σας δώσει αυτά που πραγματικά θέλετε, χρειάζεστε κι επιδιώκετε;
Τέλος, θυμίστε γι άλλη μια φορά στον εαυτό σας, ότι θα γίνετε αυτό που πάντα ονειρεύεστε να γίνετε, μόνο όταν πιστέψετε ότι πάντα αυτό ήσασταν.