Η ...ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ

Διαφορετικά, αν θρέφει μνησικακία, πόνο ή θυμό για τον δάσκαλο που τον εγκατέλειψε, θα παραμείνει ανώριμος. Θα παραμείνει εξαρτημένος, θα παραμείνει μαθητής. Έτσι, έμαθα εγώ από το δικό μου δάσκαλο και μου πήρε χρόνο για να το καταλάβω, να το αντιληφθώ και να το εκτιμήσω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον αποχαιρετισμό του προς εμένα του ογδοντάχρονου Κινέζου δάσκαλου μοναχού Shaolin πριν κάμποσα χρόνια όταν συναντηθήκαμε για τελευταία φορά. Ήταν μ' ένα κούνημα του χεριού του που έμοιαζε σαν να σε διώχνει, σαν να σε στέλνει μακριά του. Κι αυτά ήταν τα λόγια που δεν ειπώθηκαν και εννοούσαν : "Είσαι έτοιμος τώρα. Μπορείς να φύγεις και να ολοκληρώσεις το μονοπάτι σου χωρίς εμένα. Είσαι έτοιμος. Φύγε" Να τι λέει ο Όσο γύρω από αυτό το θέμα: "Ένας δάσκαλος είναι υπεράνω του θυμού, υπεράνω του εγώ, υπεράνω του να πληγώσει οποιονδήποτε, αλλά μέσα από τη συμπόνια του μπορεί μέχρι και να χτυπήσει. Το χτύπημα είναι χειρουργικό. Το μαχαίρι δεν είναι εναντίον σου. Το μαχαίρι δεν είναι στα χέρια του εχθρού. Είναι στα χέρια ενός γιατρού, ενός χειρούργου. Θα σε κόψει βαθιά. Πρέπει να αφαιρέσει τον όγκο, τον καρκινικό όγκο του εγώ από μέσα σου. Είναι η σπουδαιότερη χειρουργική που έγινε ποτέ. Και πρέπει να είναι σκληρός, επειδή σε αγαπάει. Συνέβη κάποτε, ένας δάσκαλος του ζεν να γιορτάζει τα γενέθλια του δασκάλου του. Ο δάσκαλος είχε πεθάνει. Κάποιος τον ρώτησε “Γιατί γιορτάζεις; - επειδή απ όσο ξέρω, ο δάσκαλος σε αρνήθηκε. Ποτέ δε σε δέχθηκε σα μαθητή του. Προσπάθησες πολύν καιρό, το ξέρω αυτό. Προσπάθησες ξανά και ξανά, το ξέρω αυτό, μα κάθε φορά σε αρνιόταν. Ποτέ δε σε μύησε. Γιατί λοιπόν γιορτάζεις τα γενέθλια του; Κατά την παράδοση, γιορτάζονται μόνον από τους μαθητές.” Ο δάσκαλος γέλασε και είπε “Ακριβώς επειδή με αρνήθηκε, γιορτάζω. Τώρα μπορώ να καταλάβω τη συμπόνια του. Αν με είχε δεχτεί, μπορεί να τον είχα απλά μιμηθεί. Επειδή όμως με έριχνε συνέχεια στον εαυτό μου, σιγά-σιγά στάθηκα στα πόδια μου. Σιγά-σιγά παράτησα την απεγνωσμένη αναζήτηση να προσκολληθώ σε κάποιον άλλον. Με βοήθησε. Ήταν ο δάσκαλός μου. Με την άρνησή του με δέχτηκε.” Μα αυτό είναι παράλογο. Κι όμως, αν κοιτάξεις με μάτια ποιητή, με μάτια εραστή, μπορείς να το καταλάβεις. Διανοητικά θα είναι δύσκολο, αν όμως είσαι ευφυής είναι ένα απλό γεγονός. Μερικές φορές, με το να αρνείσαι δίνεις. Μερικές φορές, με το να απορρίπτεις δέχεσαι. Μερικές φορές, με το να μη βοηθάς είναι ο μόνος τρόπος να βοηθήσεις." (Αφιερωμένο σε όλους εσάς τους καλούς ανθρώπους που χρόνια τώρα παρακολουθείτε τη δουλειά μου)